Op zijn vijfentachtigste maakt Nick 'The Greek' Gravenites nog steeds geweldig klinkende muziek. Als tiener in Chicago aan het begin van de jaren zestig bestonden zijn muzikale broeders uit Michael Bloomfield, Elvin Bishop en Paul Butterfield, die later de krachtpatser van de witte blues zouden gaan vormen, The Paul Butterfield Blues Band. Gravenites schreef "Born In Chicago" voor het baanbrekende "East West album" voor Paul Butterfield in 1965. Een andere klassieker is Nick's "Buried Alive in the Blues", geschreven en opgenomen als instrumental voor Janis Joplin's Pearl album. Gravenites schreef meerdere hits voor Janis Joplin en liet zijn nummers opnemen door Big Brother and the Holding Company, waarvan hij enkele jaren lid was. Hij was dan ook een spilfiguur in zowel de blues als de rock-'n-roll aan het eind van de jaren '60 en in de jaren '70. Hij schreef verder ook songs voor Pure Prairie League, Tracy Nelson, Roy Buchanan en de bluesmannen Howlin' Wolf, Otis Rush en James Cotton.

Met zijn kenmerkende stem van de Butterfield Blues Band en de Electric Flag, keert Nick nu terug met een soloalbum, "Rogue Blues", zijn eerste in acht jaar. Dit zijn nummers die Gravenites graag live speelde, en veel ervan zijn nooit uitgebracht. Gravenites wordt al lang bewonderd door zijn collega's voor zijn onafhankelijke karakter, zijn gevoel voor humor en zijn loyaliteit. Nu hij 85 is, kan hij geen gitaar meer spelen door ernstige artritis in zijn handen, maar zijn kenmerkende zang en aangeboren gevoel voor liedjes schrijven blijven intact. "Rogue Blues" bevat zeven volledig originele nummers met Gravenites aan de microfoon, Pete Sears op piano / bas en Wally Ingram op drums. Gastmuzikanten op deze opname zijn Charlie Musselwhite op harmonica, Jimmy Vivino op gitaar, Lester Chambers (Chambers Brothers) op harmonica en Barry Sless op pedal steel / akoestische ritmegitaar, met Keith Baltz op sousafoon, Willard Dixon op klarinet en Roy Blumenfeld op drums. Vier nummers zijn opgenomen in juli 2023 en de andere drie in 2022. Dit is dus allemaal nieuw materiaal, dus geen oudere opnames.

Ik ben altijd enthousiast als ik nieuw muzikaal materiaal hoor met Charlie Musselwhite. Als het album begint met "Poor Boy", geschreven door Howlin' Wolf in 1958, en ik die harmonica hoor spelen samen met Sears pianospel, ben ik meteen in een goeie stemming. Het geeft zeker een gevoel van vintage Chicago blues. Vervolgens brengt hij in zijn verhalende stijl op "Blues Singers" hulde aan de blueszangers waarmee hij opgroeide in de Chicago scène, en deze song komt dan over als een eerbetoon aan Muddy Waters en Howlin' Wolf. Er zit een geraffineerde finesse in de ballad "Left Hand Soul", een prachtig gespeeld nummer waarin de piano centraal staat, en met Lester Chambers op harmonica. Gravenites creëert op meesterlijke wijze nieuwe blues uit een vervlogen tijdperk met "Blackberry Jam". Het is zo prachtig geschreven. Baltz en Dixon op sousafoon en klarinet geven het nummer een vooroorlogs bluesgeluid. Musselwhite en Vivino doen hun intrede in het piano-gedreven "Blues Back Off of Me", en Vivino keert terug in het daarop volgende "Brown Paper Bag", met Sears op accordeon en Vivino op mandoline. Het afsluitende "What Time It Is" met Barry Sless op pedal steel, krijgt hierdoor een meer countrygevoel, maar is wel top, zoals deze plaat, helemaal top!